пішчык, ✂, м.

  1. Дудачка, якой прывабліваюць птушак.

  2. Пласцінка, якая гучыць у муштуку языковых і духавых музычных інструментаў (спец.).

    • П. габоя.

  3. У тэатры: спецыяльнае прыстасаванне ў выглядзе дзвюх пласцінак для змянення голасу акцёра (спецыяльны тэрмін).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)