певень, ✂, м.

  1. Самец курыцы.

  2. перан. Пра задзірыстага чалавека, забіяку (разм.).

◊

  • Да пеўняў (праседзець; разм.) — да світання.

  • Да пеўняў або з пеўнямі (устаць, падняцца; разм.) — вельмі рана, на досвітку.

  • Пусціць чырвонага пеўня (разм.) — учыніць пажар, падпаліць (у 2 знач.).

|| памянш. пеўнік, ✂.

|| прым. пеўневы, ✂.

  • П. крык.
  • П. голас (таксама перан. крыклівы, прарэзлівы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)