перашкодзіць, ✂; зак.

З’явіцца перашкодай для каго-, чаго-н., не даць магчымасці здзейсніць што-н.

  • Вайна перашкодзіла скончыць інстытут.
  • Яму перашкодзілі працаваць.

|| незак. перашкаджаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)