перакіс, ✂, м.

У хіміі — вышэйшая ступень акіслення элемента.

  • П. вадароду.

|| прым. перакісны, ✂.

  • Перакісныя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)