пераканаць, ; зак.

  1. Прымусіць паверыць чаму-н., упэўніць у чым-н.

    • Яго словы пераканалі нас.
    • Ён пераканаў, што трэба рабіць менавіта так.
  2. з інф. або злуч. уступальны. «каб». Угаворамі схіліць да чаго-н., прымусіць зрабіць што-н.

    • П. каго-н. застацца.
    • Трэба п. яго, каб ехаў сёння.

|| незак. пераконваць, .

|| наз. пераконванне, .

|| наз. перакананне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)