пераемнік, ✂, м. (кніжн.).

Чый-н. прадаўжальнік; той, хто заняў чыё-н. месца.

  • Падрыхтаваць сабе пераемніка.
  • Пераемнікі Францыска Скарыны.

|| ж. пераемніца, ✂.

|| прым. пераемніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)