Verbum

перабіць​², ✂; зак.

1. Перарваць чыю-н. гаворку.

   • П. прамоўцу рэплікай.

2. Парушыць натуральны ход, развіццё якіх-н. падзей, з’яў і пад.

   • П. сон.
   • П. ход думак.

3. Заглушыць, перасіліць.

   • П. апетыт (сапсаваць апетыт).
   • Дым перабіў пах смалы.

4. Перахапіць у каго-н., не даць другому (разм.);

   • П. куплю.

|| незак. перабіваць, ✂.