Verbum

пень, ✂, м.

1. Астатак спілаванага, ссечанага ці зламанага дрэва, які тырчыць з зямлі.

   • Карчаваць пні.
   • Быць на пні (быць не зрэзаным — пра лес, збожжа).
   • Стаіць як п. (перан. нерухома, нічога не разумеючы; разм.).

2. Адно дрэва будаўнічага матэрыялу.

   • Купіць сорак пнёў лесу.

3. перан. Пра бесталковага, абыякавага да ўсяго чалавека (разм. пагард.).

   • Што гэты п. тут можа зразумець?

|| памянш. пянёк, ✂.

|| прым. пянёчны, ✂ і пнёвы, ✂.