пазлазіць, ✂; зак.

  1. Злезці адкуль-н. — пра ўсіх, многіх.

    • Хлопцы пазлазілі з веласіпедаў.

  2. Знікнуць з паверхні чаго-н.

    • Ад сонца пазлазіла скура з цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)