павыпадаць, ✂; зак.

Выпасці адкуль-н. — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

  • Шыбы павыпадалі ад выбухаў.
  • Птушаняты павыпадалі з гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)