Verbum

паветра, ✂, н.

Сумесь газаў, якая складае атмасферу Зямлі.

• Чыстае п.
• Бываць на паветры (хадзіць на прагулку).
• Дыхаць паветрам чаго-н. (перан. пранікнуцца ўражаннем ад чаго-н.).
• На вольным паветры (у садзе, за горадам, не ў закрытым памяшканні).
• Вісець у паветры (перан. знаходзіцца ў няпэўным становішчы).
• Узляцець у п. (узарвацца).
• Паветра! (каманда ў знач.: трывога, паявіўся варожы самалёт).
• Бой у паветры.

|| прым. паветраны, ✂.

• Паветраныя войны.
• П. мост (авіяцыйная лінія з перавалачнымі аэрадромамі і навігацыйным абсталяваннем).