павеяць, ✂; зак.

Пачаць веяць (у 2 знач.), дзьмуць.

  • Павеяў вецер.
  • Павеяла вясной (безас.).
  • Ад яе ўсмешкі павеяла цеплынёй і ласкай (перан.; безас.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)