павеяць дзеяслоў | закончанае трыванне
Пачаць веяць (у 2 знач.), дзьмуць.
- Павеяў вецер.
- Павеяла вясной (безасабовая форма).
- Ад яе ўсмешкі павеяла цеплынёй і ласкай (пераноснае значэнне; безасабовая форма).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)