паўната, ✂, ж.

  1. Наяўнасць чаго-н. у дастатковай ступені, вышэйшая ступень насычанасці чым-н.

    • П. ўлады.
    • П. мастацкага выражэння.
    • Ад паўнаты пачуццяў (ад празмернасці пачуццяў, якія нібыта напаўняюць усяго чалавека).

  2. Сытасць, укормленасць.

    • Нездаровая п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)