пасведчыць, ✂; зак.

  1. што, аб чым і з дадан. сказам. Сцвердзіць, засведчыць што-н.

    • Усё гэта могуць п. не словы, а рэальныя факты.

  2. Выступіць у ролі сведкі.

|| наз. пасведчанне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)