паскудзіць дзеяслоў | размоўнае | грубае | незакончанае трыванне

  1. Пакідаць пасля сябе бруд, гадзіць.

    • Добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць (прыказка).
  2. Брудзіць, пэцкаць, псаваць.

    • П. сцены.
  3. пераноснае значэнне: Рабіць гадасці, шкодзіць.

|| закончанае трыванне: напаскудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)