паскудзіць дзеяслоў | размоўнае | грубае | незакончанае трыванне
-
Пакідаць пасля сябе бруд, гадзіць.
- Добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць (прыказка).
-
Брудзіць, пэцкаць, псаваць.
- П. сцены.
-
пераноснае значэнне: Рабіць гадасці, шкодзіць.
|| закончанае трыванне: напаскудзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)