паскудзіць, ✂; незак. (разм. груб.).

  1. Пакідаць пасля сябе бруд, гадзіць.

    • Добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць (прыказка).

  2. Брудзіць, пэцкаць, псаваць.

    • П. сцены.

  3. перан. Рабіць гадасці, шкодзіць.

|| зак. напаскудзіць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)