пасці, ✂; зак.

  1. гл. падаць.

  2. Загінуць, быць забітым (высок.).

    • П. ў бітве за радзіму.
    • П. ахвярай чаго-н. (загінуць з-за чаго-н.).

  3. Быць пераможаным, скарыцца (пра крэпасць, уладу; высок.).

    • Крэпасць пала.
    • Стары лад паў.

  4. перан. Маральна апусціцца, стаць нікчэмным.

    • Нізка п.

◊

  • Ні села ні пала (разм.) — нечакана, без прычыны.

  • Пасці духам — страціць надзею, занудзіцца.

|| наз. падзенне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)