парыць, ; незак.

  1. Апрацоўваць парай, варам (для ачысткі, знішчэння насякомых і г. д.).

    • П. бялізну.
    • П. бочку.
  2. Хвастаць венікам (у лазні, каб выклікаць пот).

  3. Варыць у закрытай пасудзіне пры дапамозе пары.

    • П. гарох.
  4. Вельмі цёпла апранаць (разм.).

    • Што ты парыш дзіця ў гэтым паліто.
  5. Кіпяціць (пра малако).

  6. безас. Пра вельмі гарачае вільготнае надвор’е.

    • Увесь дзень парыла.

  • Парыць зямлю або косці (разм.) — не жыць, ляжаць у магіле.

|| зак. папарыць, .

|| звар. парыцца, .

|| наз. паранне, і парка, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)