паручыцель, ✂, м. (спец.).

Той, хто прыняў на сябе паручыцельства.

|| ж. паручыцелька, ✂.

|| прым. паручыцельскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)