Verbum

парог, ✂, м.

1. Бервяно або брус ў ніжняй частцы дзвярнога праёму.

   • Пераступіць цераз п.
   • На п. не пускаць каго-н. (не пускаць каго-н. у дом).
   • Не выходзіць за п. (не выходзіць з дому).
   • Ад парога хату не мятуць (прыказка).

2. перан., каго. Пярэдадзень, мяжа чаго-н. (кніжн.).

   • На парозе гібелі.

3. Камяністы папярочны выступ на дне ракі, які паскарае цячэнне і абцяжарвае суднаходства.

   • Пеняцца хвалі на парогах.

4. Найменшая магчымая велічыня, ступень праяўлення чаго-н. (спец.).

   • П. адчуванняў.
   • П. чутнасці.

◊

• 3 парога (адхіліць, не прыняць і пад.; разм. неадабр.) — адразу, не ўваходзячы ў сутнасць справы.

|| памянш. парожак, ✂.

|| прым. парогавы, ✂.