пароць​1, ✂; незак.

  1. Калоць, тыкаць чым-н. вострым.

    • П. кійком гразь.

  2. Разбураць, спорваць.

    • П. гнёзды.

  3. Бадаць (разм.).

    • Каровы поруць адна адну.

  4. Колючы, тыкаючы чым-н., прымушаць вылезці адкуль-н.

    • П. трусоў з малінніку.

|| зак. распароць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)