парламенцёр, ✂, м.

Асоба, упаўнаважаная адным з ваюючых бакоў для перагавораў з праціўнікам.

|| прым. парламенцёрскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)