Verbum

паразіць, ✂; зак.

1. каго-што чым. Забіць, нанесці ўдар якой-н. зброяй; папаўшы ў што-н., знішчыць, разбурыць (кніжн.).

   • П. мішэнь.

2. Разбіць, перамагчы (высок.).

   • П. ворага.

3. Выклікаць пашкоджанне, змяненне ў тканцы, органе (пра хваробу).

   • Параліч паразіў вочныя нервы.

|| незак. паражаць, ✂.

|| наз. паражэнне, ✂.