паражэнне, ✂, н.

  1. гл. паразіць.

  2. Няўдача ў вайне, барацьбе, спаборніцтве.

    • Нанесці п. ворагу.
    • Пацярпець п. ў шахматным турніры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)