паралель, ✂, ж.

  1. У матэматыцы: прамая, якая не перасякае другую прамую, што ляжыць з ёй у адной плоскасці.

    • Правесці п.

  2. перан. Параўнанне, а таксама з’ява, якая можа параўноўвацца з іншай падобнай з’явай (кніжн.).

    • Правесці п. паміж чым-н.
    • Канкрэтнасць гістарычных паралелей.

  3. Уяўная лінія перасячэння зямной паверхні плоскасцю, паралельнай плоскасці экватара.

    • Паралелі і мерыдыяны на геаграфічнай карце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)