парадзіць, ✂; зак.

Стаць прычынай узнікнення, з’яўлення чаго.

  • Пачутае пра яго парадзіла ва мне непрыемнае пачуццё да гэтага чалавека.

|| незак. параджаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)