панасіць, ✂; зак.

  1. Перанесці з аднаго месца ў другое ўсіх, многіх ці ўсё, многае.

    • П. сена ў копы.

  2. Давесці да непрыгоднага для нашэння стану (пра вопратку, абутак; разм.).

  3. Ходзячы на працягу якога-н. часу, патрымаць на руках каго-, што-н.

    • П. дзіця.

  4. Пахадзіць у чым-н., у якім-н. адзенні.

    • П. сестрыну сукенку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)