панарастаць, ​✂; зак.

  1. пераважна безас. Вырасці ў вялікай колькасці.

    • З вясны дажджыла і ўсюды панарасталі добрыя травы.

  2. Утварыцца ў выглядзе нарасту ў многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)