панадзімаць, ✂; зак.

  1. Надзьмуць, напоўніць (паветрам, газам) усё, многае.

    • П. веласіпедныя камеры.

  2. пераважна безас., чаго. Нанесці ветрам вялікую колькасць чаго-н.

    • Панадзімала ў вокны пылу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)