палкаводзец, ✂, м. (высок.).

Военачальнік, ваенны правадыр.

  • Славуты п.

|| прым. палкаводчы, ✂.

  • П. геній.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)