палка, , ж.

Зрэзаны тонкі ствол або тоўстая галіна без сукоў, што ўжыв. як апора пры хадзьбе і для іншых мэт, а таксама ўвогуле прадмет такой формы.

  • Ісці, абапіраючыся на палку.
  • Сукаватая п.
  • Лыжныя п.
  • Палкі ў колы ўстаўляць (перан. свядома перашкаджаць якой-н. справе).

  • З-пад палкі (разм.) — пад прымусам.

  • Палка з двума канцамі — гаворыцца пра тое, што можа скончыцца і добра і дрэнна.

|| памянш. палачка, .

  • П.-выручалачка (перан. пра таго, хто заўсёды дапамагае, выручае; разм.).

  • Палачка Коха — туберкулёзная бацыла.

|| прым. палачны, .

  • Палачная дысцыпліна (перан. пра дысцыпліну, якая падтрымліваецца жорсткімі мерамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)