Verbum

палец, ✂, м.

1. Адна з пяці рухомых канцавых частак кісці рукі, ступні нагі (у чалавека) або лапы (у жывёлы).

   • Безыменны палец.

2. У машынах, механізмах і пад.: замацаваная дэталь у выглядзе акруглага стрыжня (спец.).

◊

• Па пальцах пералічыць каго-што (разм.) — назваць (пра невялікую колькасць каго-, чаго-н.).

• Праз пальцы глядзець на каго-што (разм. неадабр.) — свядома не заўважаць чаго-н. недазволенага.

• Палец аб палец не ўдарыць або пальцам не паварушыць (разм. неадабр.) — нічога не зрабіць.

• Як свае пяць пальцаў ведаць каго-што (разм.) — ведаць вельмі добра.

• Пальцам паказваць на каго-што (разм.) — указваць, звяртаць асобую ўвагу на каго-, што-н.

• Вакол або кругом пальца абвесці каго (разм.) — спрытна ашукаць.

• Пальца ў рот не кладзі каму (разм.) — пра чалавека, які не ўпусціць выпадку выкарыстаць у сваіх інтарэсах промах, даверлівасць іншага.

• З пальца выссаць або высмактаць (разм.) — выдумаць, сказаць без належных падстаў.

|| памянш. пальчык, ✂.

|| прым. пальцавы, ✂.

• П. сустаў.