Verbum

паліць​¹, ✂; незак.

1. Знішчаць агнём.

   • П. паперу.

2. Прымушаць гарэць (для асвятлення, ацяплення).

   • П. дровы.

3. Запальваць (крыніцу асвятлення; разм.).

   • П. святло.

4. у чым і што. Распальваць і падтрымліваць агонь у печы; абаграваць памяшканне, раскладваючы агонь у печы, пліце і пад.

   • П. у печы або печ.
   • П. лазню.

5. Апрацоўваць агнём, жарам, абпальваць (разм.).

   • П. цэглу.

6. Дзеяннем чаго-н. гарачага, едкага ці халоднага выклікаць апёк, адчуванне апёку.

   • Сонца паліла нясцерпна.
   • Мароз паліць твар.

7. перан. Трывожыць, мучыць.

   • Смутак паліць душу.

|| зак. спаліць, ✂.

|| наз. спаленне, ✂.

|| наз. паленне, ✂.