Verbum

пакрыўдзіць, ​^✂; зак.

1. Прычыніць крыўду каму-н.

   • П. выказваннем.
   • Мухі не пакрыўдзіць (пра добрага, спакойнага чалавека).

2. Надзяліць чым-н. у недастатковай ступені, даць менш, чым патрэбна.

   • Прырода не пакрыўдзіла гэтага чалавека талентам.
   • Пакрыўджаны богам (пра няўдачлівага, дурнаватага чалавека; разм.).