падурэць

дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

  1. Дурэць некаторы час.

    • Няхай дзеці трохі падурэюць.

  2. Прыйсці ў стан адурэння — пра ўсіх, многіх.

    • Ад ацэтону ледзь не падурэлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)