падумаць, ✂;
-
гл. думаць. -
Правесці некаторы час, думаючы пра што
-н. - Не спяшайся з вывадам, добра падумай.
-
падумаеш, падумайце:
Ужыв. якпабочн. сл. або як рэпліка для выражэння насмешкі, недавер’яі пад. (разм. ).- Падумаеш, такі знаток знайшоўся.
- Падумайце, ён яшчэ і грубіяніць мне!
- І не падумаю (і не падумаеш, і не падумаў
і пад. ;разм. ) —- 1) у спалуч. з
інф. абазначае адмаўленне, нязгоду, нежаданне.- Падбухторваў мяне на дрэннае, а я і не падумаў ісці на такое.
- І не падумаю прасіць прабачэння;
- 2) без інф. выражае катэгарычны адказ.
- — Адпусціш мяне ў горад? — І не падумаю.
- 1) у спалуч. з
- Падумаць! і падумаць толькі! (
разм. ) — выражэнне здзіўлення.- Падумаць толькі: што мы выцерпелі!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)