Verbum

падумаць, ​^✂; зак.

1. гл. думаць.

2. Правесці некаторы час, думаючы пра што-н.

   • Не спяшайся з вывадам, добра падумай.

3. падумаеш, падумайце: Ужыв. як пабочн. сл. або як рэпліка для выражэння насмешкі, недавер’я і пад. (разм.).

   • Падумаеш, такі знаток знайшоўся.
   • Падумайце, ён яшчэ і грубіяніць мне!

◊

• І не падумаю (і не падумаеш, і не падумаў і пад.; разм.) —
  • 1) у спалуч. з інф. абазначае адмаўленне, нязгоду, нежаданне.
    • Падбухторваў мяне на дрэннае, а я і не падумаў ісці на такое.
    • І не падумаю прасіць прабачэння;
  • 2) без інф. выражае катэгарычны адказ.
    • — Адпусціш мяне ў горад? — І не падумаю.
• Падумаць! і падумаць толькі! (разм.) — выражэнне здзіўлення.
  • Падумаць толькі: што мы выцерпелі!