Verbum

падумаць

дзеяслоў | закончанае трыванне

1. гл. думаць.

2. Правесці некаторы час, думаючы пра што-н.

   • Не спяшайся з вывадам, добра падумай.

3. падумаеш, падумайце: Ужыв. як пабочн. сл. або як рэпліка для выражэння насмешкі, недавер’я і пад. (размоўнае).

   • Падумаеш, такі знаток знайшоўся.
   • Падумайце, ён яшчэ і грубіяніць мне!

Фразеалагізмы:

• І не падумаю (і не падумаеш, і не падумаў і пад.; размоўнае) —
  • 1) у спалуч. з інфінітывам: абазначае адмаўленне, нязгоду, нежаданне.
    • Падбухторваў мяне на дрэннае, а я і не падумаў ісці на такое.
    • І не падумаю прасіць прабачэння;
  • 2) без інф. выражае катэгарычны адказ.
    • — Адпусціш мяне ў горад? — І не падумаю.
• Падумаць! і падумаць толькі! (размоўнае) — выражэнне здзіўлення.
  • Падумаць толькі: што мы выцерпелі!