Verbum

падкаціць, ​^✂; зак.

1. Коцячы, наблізіць або даставіць, змясціць пад што-н.

   • П. бочку да склепа.
   • П. камень пад сцяну.

2. Хутка пад’ехаць куды-н. (разм.).

   • Брычка падкаціла да самага ганка.

3. Аб раптоўным адчуванні болю, жаласлівасці і пад.

   • Да сэрца падкаціла трывога.

|| незак. падкочваць, ✂.

|| наз. падкатка, ✂ і падкочванне, ✂.