Verbum

пад’ём

назоўнік | мужчынскі род

1. гл. падняцца, -ць.

2. Участак дарогі, які ідзе ўверх.

   • Круты п.

3. Выпуклая частка нагі ад пальцаў да шчыкалаткі, над ступнёй.

   • Боты ціснуць у пад’ёме.
   • Лёгкі (або цяжкі) на пад’ём (размоўнае) — лёгка (або з цяжкасцю) адважваецца ісці, ехаць, рухацца, рабіць што-н.

|| прыметнік: пад’ёмны.