падбіць1 дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Прыбіць да чаго-н. знізу, прышыць спадыспаду.

    • П. у ботах падэшвы.
    • П. паліто футрам.
  2. Убіць, забіць глыбей.

    • П. цвікі.
  3. Ударыўшы, стрэліўшы, прымусіць упасці, вывесці са строю.

    • П. танк.
    • П. зайца.
  4. Ударам пашкодзіць, параніць.

    • П. вока.

Падбіць вынік (баланс) (размоўнае) — падвесці вынікі (баланс).

|| незакончанае трыванне: падбіваць.

|| назоўнік: падбіўка і падбойка.

|| прыметнік: падбойны і падбоечны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)