падбіць1 дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Прыбіць да чаго-н. знізу, прышыць спадыспаду.
- П. у ботах падэшвы.
- П. паліто футрам.
-
Убіць, забіць глыбей.
- П. цвікі.
-
Ударыўшы, стрэліўшы, прымусіць упасці, вывесці са строю.
- П. танк.
- П. зайца.
-
Ударам пашкодзіць, параніць.
- П. вока.
Падбіць вынік (баланс) (размоўнае) — падвесці вынікі (баланс).
|| незакончанае трыванне: падбіваць.
|| назоўнік: падбіўка і падбойка.
|| прыметнік: падбойны і падбоечны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)