пацягнуць, ; зак.

  1. гл. цягнуць.

  2. Пакрыць паверхню чаго-н. тонкім слоем якога-н. рэчыва або абшыць паверхню вопраткі якім-н. матэрыялам.

    • П. падлогу лакам.
    • П. кажух сукном.
  3. Тое, што і заважыць.

    • Шчупак пацягнуў пяць кілаграмаў.
  4. перан. Змагчы выканаць, зрабіць што-н. (разм.).

    • Ён гэтай работы не пацягне.
  5. Пачаць цягнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)