пабочны, ​✂.

  1. Які існуе побач з галоўным, асноўным, другарадным.

    • П. тыпаж у п’есе.

  2. Не свой, які не належыць да дадзенага грамадства, установы, сям’і і пад.

    • Пабочным (наз.) уваход забаронены.

  3. Які не мае непасрэдных адносін да чаго-н.

    • Пабочныя меркаванні.

  4. Народжаны без шлюбу (уст.).

    • П. сын.

  5. Пабочнае слова або пабочны сказ — у граматыцы: інтанацыйна адасобленае слова ці сказ унутры другога сказа, якія выражаюць розныя віды адносін таго, хто гаворыць, да таго, пра што ён гаворыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)