паблажка

назоўнік | жаночы род | размоўнае

Нястрогія, паблажлівыя адносіны да каго-н.

  • Даваць каму-н. паблажку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)