пабіць,
-
гл. біць. -
Забіць у якой
-н. колькасці, перабіць.- Ён сотні ворагаў пабіў.
-
Перамагчы ў спаборніцтве, гульні, спрэчцы.
- У штурханні ядра ён пабіў усіх.
-
Пашкодзіць (пасевы і інш.).
- Град пабіў жыта.
-
Разбіўшы, знішчыць, паламаць што
-н. адно або ўсё, многае.- П. талерку.
- П. пасуду.
-
Сапсаваць, пашкодзіць (пра воспу, моль
і пад. ).- Моль пабіла паліто.
- Воспа пабіла твар.
-
Узнікнуць; усыпаць або пакрыцца чым
-н. - Бровы пабіла сівізна.
-
У картачнай гульні: пакрыць карту партнёра старшай картай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)