Verbum

пабіць, ✂; зак.

1. гл. біць.

2. Забіць у якой-н. колькасці, перабіць.

   • Ён сотні ворагаў пабіў.

3. Перамагчы ў спаборніцтве, гульні, спрэчцы.

   • У штурханні ядра ён пабіў усіх.

4. Пашкодзіць (пасевы і інш.).

   • Град пабіў жыта.

5. Разбіўшы, знішчыць, паламаць што-н. адно або ўсё, многае.

   • П. талерку.
   • П. пасуду.

6. Сапсаваць, пашкодзіць (пра воспу, моль і пад.).

   • Моль пабіла паліто.
   • Воспа пабіла твар.

7. Узнікнуць; усыпаць або пакрыцца чым-н.

   • Бровы пабіла сівізна.

8. У картачнай гульні: пакрыць карту партнёра старшай картай.