одум, ✂, м. (разм.).

Стан разважання, засяроджанасці, паглыблення ў сябе, у свае думкі.

  • Іншы раз яго агортваў о. пра здзейсненае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)