непрытомнасць назоўнік | жаночы род
-
Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем.
- Быць у непрытомнасці.
-
Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)