неадлучны, ✂.

  1. Які пастаянна знаходзіцца пры кім-, чым-н.

    • Н. спадарожнік.

  2. Такі, у час якога нікуды не адлучаюцца.

    • Неадлучнае дзяжурства.

|| наз. неадлучнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)