нястача, ✂, ж.

  1. Адсутнасць каго-, чаго-н. у неабходнай колькасці; недахоп.

    • Н. рабочых.

  2. Выяўленая пры праверцы чаго-н. недастача грашовых, матэрыяльных сродкаў, тавараў і пад.

    • Пакрыць нястачу тэрмінова.

  3. Адсутнасць сродкаў для існавання; беднасць.

    • Прыціснутыя нястачаю, людзі шукалі пабочных заробкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)