наскочыць, ✂; зак.

  1. З ходу, з разгону наткнуцца на каго-, што-н.

    • Н. на плот.

  2. Раптоўна накінуцца, напасці на каго-н.

    • Мядзведзь наскочыў на чалавека.

  3. Нечакана з’явіцца (прыехаць, прыйсці і пад.).

    • Наскочылі партызаны з лесу.
    • Наскочыў мароз (перан.).

  4. Пра час, пару года: хутка надысці, настаць (разм.).

    • А тут і жніво наскочыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)