насіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Тое, што і несці ў 1 знач. (але абазначае дзеянне, якое пастаянна паўтараецца, адбываецца ў розных напрамках і ў розны час).

    • Н. бульбу ў склеп.
    • Н. дзіця на руках.
  2. Адзявацца пэўным чынам, мець заўсёды неабходнае пры сабе, а таксама мець, захоўваць.

    • Н. светлыя сукенкі.
    • Н. пашпарт у кішэні.
    • Н. бараду.
  3. што. Перамяшчацца з месца на месца сілай свайго руху (пра вецер, ваду і пад.).

    • Вецер носіць лісце.
  4. Мець якое-н. імя, прозвішча, званне, тытул і пад.

    • Н. прозвішча мужа.
  5. Мець адзнакі чаго-н., характарызавацца чым-н.

    • Спрэчка насіла востры характар.
  6. пераноснае значэнне: Утрымліваць у сабе; адчуваць што-н., думаць пра што-н.

    • Н. надзею на выздараўленне.
  7. (звычайна ў спалучэнні са словамі «пад сэрцам»), каго (што). Быць цяжарнай.

    • Н. дзіця пад сэрцам.
  8. Трымаць у нейкім становішчы.

    • Н. руку на павязцы.
  9. Збіраць на кветках і дастаўляць у вулей.

    • Жывуць пчолкі і мядок носяць.
  10. Мець адзнакі, характэрныя рысы чаго-н., якога-н. часу.

    • Будынак носіць сляды грэчаскай архітэктуры.
  11. Мець якую-н. прысвоеную назву, імя якога-н. дзеяча.

    • Інстытут мовазнаўства носіць імя Якуба Коласа.
  12. Адлюстроўваць пэўны ўнутраны стан. Бледны твар Абрама заўсёды насіў выраз разгубленасці.

    • Дзе цябе (вас) бог носіць? (размоўнае жартаўлівае) — здзіўленне пры сустрэчы, калі доўга не бачыліся.
    • Да пары збан ваду носіць (размоўнае) — усё мае свой час.
    • За плячамі не насіць (размоўнае) — аб чым-н. такім, што не абцяжарвае.
    • Насіць на руках каго (размоўнае) — надта песціць каго-н.; балаваць.

|| назоўнік: нашэнне і носка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)