насіць дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Тое, што і несці ў 1 знач. (але абазначае дзеянне, якое пастаянна паўтараецца, адбываецца ў розных напрамках і ў розны час).
- Н. бульбу ў склеп.
- Н. дзіця на руках.
-
Адзявацца пэўным чынам, мець заўсёды неабходнае пры сабе, а таксама мець, захоўваць.
- Н. светлыя сукенкі.
- Н. пашпарт у кішэні.
- Н. бараду.
-
што. Перамяшчацца з месца на месца сілай свайго руху (пра вецер, ваду і пад.).
- Вецер носіць лісце.
-
Мець якое-н. імя, прозвішча, званне, тытул і пад.
- Н. прозвішча мужа.
-
Мець адзнакі чаго-н., характарызавацца чым-н.
- Спрэчка насіла востры характар.
-
пераноснае значэнне: Утрымліваць у сабе; адчуваць што-н., думаць пра што-н.
- Н. надзею на выздараўленне.
-
(звычайна ў спалучэнні са словамі «пад сэрцам»), каго (што). Быць цяжарнай.
- Н. дзіця пад сэрцам.
-
Трымаць у нейкім становішчы.
- Н. руку на павязцы.
-
Збіраць на кветках і дастаўляць у вулей.
- Жывуць пчолкі і мядок носяць.
-
Мець адзнакі, характэрныя рысы чаго-н., якога-н. часу.
- Будынак носіць сляды грэчаскай архітэктуры.
-
Мець якую-н. прысвоеную назву, імя якога-н. дзеяча.
- Інстытут мовазнаўства носіць імя Якуба Коласа.
-
Адлюстроўваць пэўны ўнутраны стан. Бледны твар Абрама заўсёды насіў выраз разгубленасці.
- Дзе цябе (вас) бог носіць? (размоўнае жартаўлівае) — здзіўленне пры сустрэчы, калі доўга не бачыліся.
- Да пары збан ваду носіць (размоўнае) — усё мае свой час.
- За плячамі не насіць (размоўнае) — аб чым-н. такім, што не абцяжарвае.
- Насіць на руках каго (размоўнае) — надта песціць каго-н.; балаваць.
|| назоўнік: нашэнне і носка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)