насцёбаць (насцяваць) дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Набіць, нахвастаць каго-н.

  • Н. дубцом.
  • Н. пугай.

|| незакончанае трыванне: насцёбваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)