насцёбаць, ✂ і насцябаць, ✂; зак. (разм.).

Набіць, нахвастаць каго-н.

  • Н. дубцом.
  • Н. пугай.

|| незак. насцёбваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)