нараўне і нароўні, прысл.

На адной лініі, на адной вышыні, глыбіні і пад., з роўнай сілай, скорасцю і г.д.

  • Ляцець нароўні з хмарамі.
  • Жанчыны працуюць нараўне з мужчынамі (у знач. прыназ.: аднолькава з кім-, чым-н., у роўным становішчы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)